stofzuigen: verbuiging en overgankelijkheid

het werkwoord stofzuigen heeft een sterke verbuiging (stofgezogen) en een zwakke verbuiging (gestofzuigd), ik weet nog heel goed hoe we die allebei moesten oefenen op de basisschool (raar eigenlijk dat kinderen die Nederlands als moedertaal spreken moeten oefenen met verbuiging op school). as far as i know bestaan de twee verbuigingen in vrije variatie, waarschijnlijk wordt de sterke verbuiging wel zeldzamer ten opzichte van de zwakke verbuiging want dat is de algemene trend in het Nederlands (en ook andere West-Germaanse talen geloof ik). maar ik bedacht me dat ik wel soort van een systematisch verschil maak, namelijk de sterke verbuiging als intransitief/onovergankelijk ("ik heb stofgezogen") en de zwakke als transitief/overgankelijk ("ik heb de keuken gestofzuigd"). ik weet niet of ik dit 100% systematisch doe, waarschijnlijk niet, maar in mijn idiolect is het in ieder geval geen volledig vrije variatie.

Ik zie spoken

Het komt wel voor van tijd tot tijd
Dat iemand die ik ken al spoken gaat –
Hun schaduw los een eigen leven leidt,
Als schim verschijnt maar niet het leven laat.

In het voorbijgaan vang ik glimpen op,
Hun silhouet verschijnt plots overal.
Maar telkens als ik om te kijken stop
Verdampt elk teken van de schaduw al.

Ik weet dat het aan mijn verbeelding ligt,
De spoken kwellen mij heus niet bewust:
Mijn geesten roep ik zelf in zicht,
Mijn eigen geest laat jullie niet met rust.